شرح

برگزاری کارگاه‌های عکاسی مستند و ارتباط مستقیم با عکاسان، نگارنده را به این مسئله رهنمون می‌کند که پراکندگی محتویات آموزشی، سد محکم در راه تبدیل محتوا به معناست. مطالب پراکنده به خاطر نداشتن فصل مشترک، ذهن را به «فرهنگ لغت» تبدیل می‌کند که علیرغم برخورداری کلمات از فقدان معنا رنج می‌برد و در راه بیان خاستگاه فکر دچار اشکال می‌شود.

مسئله نور، مسئله ترکیب بندی، موضوع استفاده از لنز‌ها و مقوله تک عکس و مجموعه عکس و چگونگی نحوه ارائه آن و تماس با حوزه بین الملل هر کدام جدا در کتاب یا کارگاه‌های عکاسی بررسی می‌شوند اما «روش» ربط این مقولات در جهت بازیابی نقش «عکاس» مورد غفلت قرار می‌گیرد، در حالی که بهره وری از محتویات وقتی امکان پذیر است که بتوان از طریق «روش» این مقولات را بهم متصل و در یک روند از آن نتیجه گرفت.

این کتاب برای ارائه روش است، روندی که نقطه آغاز تا پایان مرحله عکاسی را به شکل جریان بهم پیوسته ترسیم می‌کند و این امکان را در اختیار خواننده قرار می‌دهد مقولات ذهنش را در روند آن مورد ارزیابی مجدد قرار داده و ضمن این مشارکت از «کجا بودگی» نقاط ضعف و قوت خود اطمینان حاصل کند. از طرفی نگارنده مدعی نیست روند پیشنهادی این کتاب شکل کامل و ایده آل آموزش عکاسی مستند است اما از آنجا که این روند و محتویات وابسته به آن در کارگاه عکاسی مستند برای عکاسان حرفه‌ای در طول سه سال و در نقاط مختلف ایران ارائه شد و نتایج آن در نحوه عملکرد و اندیشه عکاسان شرکت کننده مثبت ارزیابی شد، می‌توان آن را به عنوان اولین قدم در این راه قلمداد کرد.

آموزش در این کتاب از طریق مطالعه عکاسی مستند جهان و تحلیل و آنالیز آنچه «هست» به سوی آنچه «باید» متمرکز است و تلاش می‌شود فرد از طریق روند و محتویات آن واقعیت موجود عکاسی مستند را صحیح درک کند و به اندازه مشارکت و پرسش از آن، صاحب معنا و جهان بینی شخصی شود.